Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

Η εθνική επιβίωση είναι υπεράνω ιδεολογιών, ταξικών διαφορών, προσωπικών αδικιών και συμφερόντων


Του Διονύση Χαριτόπουλου

Ένα γεγονός που έχει επιμελώς αποσιωπηθεί είναι ότι στις 16 Νοεμβρίου 1967 η Τουρκική Εθνοσυνέλευση κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας.
Στα σύνορα του Έβρου η απέναντι όχθη πλημμύρισε με τουρκικά άρματα μάχης, που μάρσαραν νυχθημερόν εκφοβιστικά και πανέτοιμα να περάσουν το ποτάμι. Στη δική μας πλευρά ο αριθμός των αρμάτων ήταν ασήμαντος σε σχέση με των Τούρκων και αρχίσαμε τα «κολ οκοτρωναίικα» τα κάναμε κυκλικές βόλτες μέσα από δάση και χωριά για να φαίνονται περισσότερα. (Εικόνα τρομακτικής ανισότητας, που θα έπρεπε να την έχουν αντικρίσει όσοι με ασυγχώρητη ανευθυνότητα μιλάνε για μείωση των εξοπλισμών.)
Ο ίλαρχος Ν.Μ., διοικητής μιας Ίλης Αναγνωρίσεως, διέθετε στον τομέα ευθύνης του πλάι στο ποτάμι 4 έφεδρους αξιωματικούς και 144 στρατιώτες, συν 2 «βοηθητικούς» που δεν έφεραν όπλο.
Εκείνες τις κρίσιμες στιγμές έλαβε μια επείγουσα διαταγή από τη Μεραρχία και κάλεσε προσκλητήριο στη μονάδα του. Ανέλυσε στους συγκεντρωμένους την κατάσταση, μίλησε για την τουρκική υπεροπλία και ζήτησε από τους στρατιώτες του 30 εθελοντές να περάσουν την ίδια νύχτα το ποτάμι, με επικεφαλής τον ίδιο και τους 4 έφεδρους αξιωματικούς τους, για δολιοφθορά στα εχθρικά τανκς. Οι πιθανότητες να γυρίσουν ζωντανοί ήταν μηδαμινές, είτε πετύχαινε η αποστολή τους είτε όχι γιΆ αυτό τούς έδωσε είκοσι λεπτά προθεσμία να συζητήσουν μεταξύ τους και να αποφασίσουν μόνοι τους ποιοι θα συμμετείχαν εθελοντικά. Μάλιστα προέτρεψε όσους ήταν παντρεμένοι ή είχαν προστατευόμενα μέλη στην οικογένειά τους να μη συμμετάσχουν στο εγχείρημα.
Στην ουσία ο ίλαρχος Ν.Μ. απάλλαξε τους στρατιώτες του από κάθε όρκο και υποχρέωση και τους έδωσε το δικαίωμα να επιλέξουν οι ίδιοι αν θα ζήσουν ή θα πεθάνουν.
Ο Έβρος ήταν ανέκαθεν για τον στρατό ο κάλαθος των «αχρήστων». Ήταν μία χρόνια πρακτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, στην οποία η δικτατορία είχε προσδώσει διαστάσεις τιμωρίας. Στον Έβρο έστελναν όλους τους παρίες, που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα για καλύτερη μετάθεση, τους κοινωνικά απροσάρμοστους και κυρίως τους αντίθετους στο καθεστώς, στους οποίους μάλιστα επιφύλασσε και την ανάλογη περιποίηση.
Αυτή πάνω κάτω ήταν η κοινωνική σύνθεση και της μονάδας του Ν.Μ., που οι οπλίτες της συσκέπτονταν μεταξύ τους για είκοσι λεπτά και συγκεντρώθηκαν πάλι με τον ήχο της σάλπιγγας. Ο ίλαρχος διέταξε οι 30 εθελοντές να κάνουν ένα β ήμα μπροστά για να αποσπαστούν από τους υπόλοιπους. Τότε ένα βήμα μπροστά δεν έκαναν μόνο 30 άντρες, αλλά αυτομάτως και οι 144, μαζί τους και οι 2 «βοηθητικοί».
Αυτά τα παιδιά ήταν απλοί στρατιώτες.
Δεν είχαν την ψυχοτεχνική εκπαίδευση για καταδρομικές επιχειρήσεις ούτε τον απαιτούμενο ειδικό εξοπλισμό και την ανάλογη υποστήριξη, εύλογα θα μπορούσαν να διαμαρτυρηθούν γι’ αυτή την αποστολή θανάτου. Όμως αποφάσισαν να υπερβάλουν εαυτόν, διέγραψαν τις ταλαιπωρίες που τους υπέβαλλε το ανελεύθερο καθεστώς και ήταν έτοιμα να δώσουν τη ζωή τους για την πατρίδα, όπως ακριβώς οι πατέρες τους πολέμησαν τους Ιταλούς υπό τη μεταξική δικτατορία: η αντίθεσή τους στο δικτατορικό καθεστώς δεν επηρέασε σε τίποτα τη φιλοπατρία τους.
Ένιωθαν ως το κύτταρό τους, χωρίς να χρειαστεί να τους το πει κανείς, ότι η εθνική επιβίωση είναι υπεράνω ιδεολογιών, ταξικών διαφορών, προσωπικών αδικιών, συμφερόντων κ.λπ.
Γιατί το κράτος δεν είναι πατρίδα.
Το κράτος είναι απλώς ένα σύστημα διαχείρισης της κοινωνίας που αλλάζει ανάλογα με τα πρόσωπα τα οποία εντελώς πρόσκαιρα και συγκυριακά το στελεχώνουν. Το κράτος πιθανόν να είναι δίκαιο ή άδικο, ικανό ή ανίκανο, αφερέγγυο, αυταρχικό και σπανίως στοργικό να δέρνει τους συνταξιούχους, να μη σέβεται ζώντες και τεθνεώτες, να μεροληπτεί, να ψεύδεται, να εξαπατά, να χρηματίζεται, να τρομοκρατεί.
Η πατρίδα είναι κάτι ακλόνητο, βαθύ και καθοριστικό για τον άνθρωπο.
Η πατρίδα είναι η πανάρχαιη γειτονιά μας στον κόσμο.
Αυτή μας προσδιορίζει και νοηματοδοτεί την ύπαρξή μας. Επειδή είμαστε πρόσωπα, και όχι τυχαία άτομα, υπάρχουμε εν χώρω και χρόνω με δικό μας ήθος και έθος. Άλλωστε η ανθρώπινη ποικιλία τρόπων, αισθημάτων, εμπειριών και έκφρασης συνιστά τη διαφορετικότητα, που είναι ζωή και ευλογία, δίνει μορφή και περιεχόμενο στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά.
Τελικώς η σύγκρουση τότε με την Τουρκία αποσοβήθηκε με οδυνηρές υποχωρήσεις εκ μέρους μας, μία από αυτές ήταν η επαίσχυντη απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο, που άνοιξε το δρόμο για την τουρκική εισβολή στο νησί το 1974.
Και από τότε, χωρίς να γίνει πόλεμος, επί 40 ολόκληρα χρόνια χάνουμε σταθερά ανθρώπους και δικαιώματα.
Ιδίως από το 1996 και μετά έχουμε οδηγηθεί σε μια κατάσταση «φινλανδοποίησης» έναντι της Τουρκίας, η οποία συνεχώς διατυπώνει νέες απειλές και νέες απαιτήσεις: Ίμια, γκρίζες ζώνες, S-300, υφαλοκρηπίδα, Θράκη, casus belli για τα 12 μίλια, αποστρατιωτικοποίηση των νησιών (για να ακολουθήσουν τη μοίρα της Κύπρου), διχοτόμηση του Αιγαίου και ίσως άλλα που δεν τα γνωρίζουμε. Και, επειδή «τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει αν κάτι άλλο δεν υποχωρήσει», εμείς τα τελευταία δέκα χρόνια, άτολμοι και περιδεείς, γλείφουμε για «ελληνοτουρκική φιλία», μεταμφιέζουμε τον τρόμο μας σε «σωφροσύνη» και σκιζόμαστε να εξυπηρετήσουμε τους απέναντι σε ό,τι θέλουν: υποστήριξη στην Ευρώπη, τερατούργημα Ανάν, οικονομικά ανοίγματα και δι άφορα άλλα αναξιοπρεπή, ενώ ο κατάλογος των πεσόντων μας μεγαλώνει ασταμάτητα: Σιαλμάς, Βλαχάκος, Γιαλοψός, Καραθανάσης, Ηλιάκης.
Όμως όλα έχουν ένα όριο.
Η πορεία ενός έθνους δεν καθορίζεται από ευκαιριακά συμφέροντα και ανεπαρκείς ηγεσίες. Περιλαμβάνεται στις θυσίες των νεκρών μας, στο παρόν το δικό μας και στο μέλλον αυτών που έρχονται. Τα κυριαρχικά μας δικαιώματα μπορεί να τα χάσουμε μόνο μετά από στρατιωτική ήττα, ουδείς από τους κρατούντες νομιμοποιείται να τα παραχωρήσει σε διαπραγματεύσεις.
Όποιος μιλάει για ελευθερία και ανεξαρτησία χωρίς να είναι έτοιμος να ματώσει είναι απατεώνας. Ούτε το δικαστήριο της Χάγης ούτε οποιοσδήποτε άλλος διεθνής οργανισμός μπορεί να αποφανθεί αν επιτρέπεται να αναπνέουμε ακόμη τον αέρα της πατρίδας μας ή αν η Θράκη, η Κύπρος και τα νησιά είναι δικά μας.
Η αλήθεια είναι μία και πανάρχαιη:
Δικό σου είναι μόνο αυτό που μπορείς να προστατεύσεις.
Διαβάστε περισσότερα » "Η εθνική επιβίωση είναι υπεράνω ιδεολογιών, ταξικών διαφορών, προσωπικών αδικιών και συμφερόντων"

Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

ΠΟΥ ΣΠΟΥΔΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΑΣ;

Καλά φανταστήκατε. Μακρυά απο την Ελλάδα! Ψάχνουμε και δεν βρίσκουμε παιδί Βουλευτή ή Υπουργού να σπουδάζει σε δημόσιο σχολείο-πανεπιστήμιο! Τόσο πιστεύουν σε αυτή την χώρα!

H κόρη του Παπουτσή στο Yale-εκεί σπούδασε κι ο γιος του Αλογοσκούφη- o γιος του Σκανδαλίδη στο Georgetown, τα δίδυμα της Δαμανάκη στην Αγγλία. Δείτε και των υπολοίπων...

Τα πρώτα χρόνια του σοσιαλισμού (στις 18 σοσιαλισμός)- στην εγχώρια λαιφασταιλοβλαχομπαρόκ έκδοσή του- ήθελαν τα κυβερνητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ αλλά και τους βουλευτές του, ν ανταγωνίζονται ποιος θα βγάλει την πιο όμορφη γκόμινα, ποιος θα πρωτοπάει στη Μύκονο-ενίοτε με θαλαμηγούς επιχειρηματιών-ποιος θα οδηγήσει την πιο ακριβή κούρσα και ποιος θ αποκτήσει την πιο μεγάλη βίλα.

Στη συνέχεια ανακάλυψαν τους υπεράκτιους λογαριασμούς και πάει λέγοντας.

Τα ίδια σκατά έκαναν και οι δεξιοί, στη διάρκεια των γνωστών παρενθέσεων που βρέθηκαν στην εξουσία.

Τα τελευταία χρόνια κι αφού τα ταγάρια-τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ- απέκτησαν πλέον τεράστιες περιουσίες, δόξα και πολυτελή διαβίωση, ανταγωνίζονται ποιος θα στείλει τα βλαστάρια του στο πιο μουράτο κολλέγιο -κυρίως των ΗΠΑ και της Αγγλίας-για σπουδές.

Στη μεγάλη λίστα με τα παιδιά της εξουσίας που σπουδάζουν σ αυτά τα κολλέγια-που χρειάζεται σε πολλές περιπτώσεις και λίγο σπρώξιμο για να επιλέξουν τον κανακάρη σου-προστέθηκαν πρόσφατα η κόρη του Χρήστου Παπουτσή και ο γιος του Κώστα Σκανδαλίδη.

Η κόρη του Παπουτσή σπουδάζει στο Yale και ο γιος του Σκανδαλίδη στο Georgetown.

Κάπου εκεί έξω σπουδάζουν και οι γόνοι όλων σχεδών των υπολοίπων πολιτικών-φυσι κά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις με πιο ταπεινές επιλογές-οι οποίοι έφεραν τη χώρα στο σημείο της εξαθλιωμένης ζητιάνας που εκλιπαρεί γονατιστή τη ξένη ελεημοσύνη για να επιβιώσει. Ηταν οι πολιτικοί μας, από τη μεταπολίτευση ως σήμερα, που έφεραν τη χώρα σ αυτό το σημείο της ξεφτίλας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Κι όμως τόσο οι ίδιοι όσο και οι γόνοι τους ζουν πλουσιοπάροχα σαν ντούροι καπιταλιστές.

Πρόσφατα η κόρη γαλάζιου πρώην κυβερνητικού στελέχους αναρωτιόταν πως είναι να είναι κανείς φτωχός. Στο σπίτι του συγκεκριμένου κυρίου η τουαλέτα είναι κοντά στα 80 τ.μ και δεν είναι αυτός που φαντάζεστε.

Το άρθρο που ακολουθεί για τις σπουδές των γόνων της εξουσίας γράφτηκε από τη Βασιλική Σιούτη το 2007 στην «Ελευθεροτυπία». Προγενέστερο είναι και το άρθρο της Ολυμπίας Λιάτσου. Αμφότερα όμως διαχρονικά και αποκαλυπτικά.

Σύμφωνα με πληροφορίες η κα Άννα Διαμαντοπούλου σε πρόσφατο ταξίδι της στην Αμερική έκανε ένα τσεκάρισμα του ιδανικού Πανεπιστημίου για τον γιο της.

Διαβάστε τη συνέχεια>

Την ώρα που ο μέσος Ελληνας αναρωτιέται αν τα δημόσια ή τα «μη κρατικά» πανεπιστήμια είναι καλύτερα για το μέλλον του παιδιού του και οι πολιτικοί εμφανίζονται διχασμένοι, στην πράξη τα προβλήματα αυτά δείχνουν λυμένα.



Κι αυτό διότι όσοι έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν τα παιδιά τους σε ονομαστά πανεπιστήμια του κόσμου «(...) μακριά από τον ορυμαγδό των καταλήψεων και την απραξία των απεργιών στα δημόσια ΑΕΙ», όπως έγραψε πρόσφατα και ο καθηγητής Κ. Μπέης, το κάνουν.

Στο «κατεστημένο» ανήκει, φυσικά, και το μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών. Είναι, δε, χαρακτηριστικό ότι οι περισσότεροι που διετέλεσαν υπουργοί Παιδείας(!) (Γ. Αρσένης, Π. Ευθυμίου, Γ. Παπανδρέου...) δεν εμπιστεύθηκαν τα παιδιά τους στη δημόσια εκπαίδευση, ούτε καν στην πρωτοβάθμια.

*Τα παιδιά του «τσάρου» της Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφη, δεν έδωσαν καν πανελλήνιες εξετάσεις. Προτίμησαν το International Baccalaureat (ΙΒ), δηλαδή το διεθνές απολυτήριο, που επιλέγουν όσοι θέλουν να σπουδάσουν απευθείας στο ε ξωτερικό. Σήμερα, ο πρωτότοκος ο Σπύρος, σπουδάζει Οικονομικά, στο Yale, και η αδερφή του, η Αθηναΐδα, Ιστορία στο London School of Economics (LSE).

*Τα παιδιά της Ντόρας Μπακογιάννη πήγαν επίσης στο εξωτερικό. Η μεγαλύτερη, η Αλεξία, σπούδασε Επικοινωνία στη Σορβόνη και έκανε μεταπτυχιακά στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Ο γιος της, Κώστας Μπακογιάννης, Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Μπράουν και έχει κάνει μεταπτυχιακά (Δημ. Διοίκηση) στο καλύτερο πανεπιστήμιο του κόσμου, το Χάρβαρντ.

*Ο γιος του Γ. Παπανδρέου, ο Αντρίκος, αφού αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών, πήγε στις

ΗΠΑ και στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης για να σπουδάσει Οικονομικά. Στη συνέχεια, πήγε στη Νορβηγία για μεταπτυχιακές σπουδές, τις οποίες συνεχίζει σήμερα στο Λονδίνο. Στις ΗΠΑ θα σπουδάσει και η Μαργαρίτα Παπανδρέου, η κόρη του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, η οποία είναι στην Γ' λυκείου προετοιμάζεται κι εκείνη για το ΙΒ.

*Σπουδές στη Βρετανία και στις ΗΠΑ έχουν κάνει και τα τρία παιδιά του έλληνα επιτρόπου στην Κομισιόν, Στ. Δήμα. Στα βιογραφικά και των τριών φιγουράρουν μερικά από τα σημαντικότερα πανεπιστήμια: Η κόρη του Αντιγόνη σπούδασε βιολογία στο Imperial του Λονδίνου, έκανε μεταπτυχιακά στην Οξφόρδη και διδακτορικό στο Κέμπριτζ. Ο γιος του Κώστας σπούδασε Νομικά στην Οξφόρδη και έκανε μεταπτυχιακό στο Πανεπιστήμιο της Ν. Υόρκης. Ο μικρότερος γιος, ο Χρήστος, σπούδασε Νομικά στο Queen Mary του Λονδίνου αλλά και στη Νομική Σχολή της Αθήνας. Εκανε μεταπτυχιακό στο LSE και στο ίδιο πανεπιστήμιο έκανε και το διδακτορικό του.
*Ο υφυπουργός Ανάπτυξης, Γ. Παπαθανασίου, έχει δύο κόρες που έχουν σπουδάσει και οι δύο στο Λονδίνο. Η μεγάλη έχει σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων στο King's College και η μικρή Ευρωπαϊκές Σπουδές και Πολιτική Επιστήμη στο UCL.

*Στο Λονδίνο σπούδασαν νομικά και έκαναν master και οι δύο γιοι του Δ. Σιούφα (η κόρη του φοίτησε στο ιδιωτικό κολέγιο, στην Αθήνα, BCA).

*Ο γιος του Β. Πολύδωρα Γιώργος διάλεξε την Ιταλία και το Πανεπιστήμιο του Καμερίνο για να σπουδάσει Νομικά.

*Η κόρη του Γιάννου Παπαντωνίου, η Δάφνη, σπούδασε Κοινωνιολογία και Κοινωνικές Επιστήμες στο Κέιμπριτζ και πήρε μάστερ στη Διοίκηση Επιχειρήσεων από την Πολυτεχνική Σχολή του Παρισιού.

*Η κόρη του Π. Ευθυμίου(!) Σελήνη έφυγε απευθείας μετά το λύκειο για σπουδές στο Λονδίνο.

*Για την Αγγλία έφυγαν και τα δίδυμα της Μαρίας Δαμανάκη: ο γιος της σπουδάζει Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του York και η κόρη της στο Leicester.

*Στη Βρετανία, στο Essex, σπουδάζει και το παιδί του αντιπροέδρου της Βουλής, Σ. Χατζηγάκη.
Πολλά παιδιά πολιτικών, ωστόσο, προτιμούν να ολοκληρώσουν τις προπτυχιακές σπουδές τους στην Ελλάδα και να φύγουν στις ΗΠΑ ή στην Ε.Ε. για μεταπτυχιακά ή διδακτορικό.

*Οι κόρες του Κ. Σημίτη έχουν περάσει και οι δύο από το Λονδίνο. Η Φιόνα, που είναι ζωγράφος, έκανε μεταπτυχιακά στην Ιστορία της Τέχνης και η Μαριλένα (έχει σπουδάσει στο Πολιτικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών) έκανε μεταπτυχιακά στο Columbia της Νέας Υόρκης και στο London School of Economics, όπου έκανε και το διδακτορικό της.

*Η μεγάλη κόρη του Ν. Κωνσταντόπουλου, η Ζωή, σπούδασε νομικά στην Αθήνα και έκανε μεταπτυχιακά στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης.

*Η κόρη του υφυπουργού Αμυνας, Νόρα Μιχαλολιάκου, πήρε μάστερ στο Μάρκετιγκ, στο Stratchlyde της Σκοτίας μετά τις σπουδές της στην Ελλάδα, στο ιδιωτικό κολέγιο «IST» όπου φοίτησε στο τμήμα Διοίκησης Επιχείρησεων.
Αρκετά παιδιά πολιτικών, ωστόσο, προτίμησαν να δώσουν πανελλήνιες. Ο γιος του Γ. Παπαντωνίου, Νικήτας, σπούδασε Φυσική στην Αθήνα, έκανε μεταπτυχιακό στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο όπου τώρα κάνει και το διδακτορικό του.

*Οι δίδυμες κόρες του Β. Πολύδωρα, Μαργαρίτα και Κωνσταντίνα, σπουδάζουν στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά Ευρωπαϊκές Σπουδές.

*Η κόρη του Α. Παπαληγούρα ολοκληρώνει τις σπουδές της στο Πάντειο, στο τμήμα ΜΜΕ (ενώ έχει αποφοιτήσει και από τη θεατρική σχολή του Θεάτρου Τέχνης).

*Τα παιδιά του Σ. Τσιτουρίδη, Κυριάκος και Βιργινία, σπουδάζουν στο Πάντειο, ενώ η κόρη του Γ. Καλού στη Νομική Σχολή της Αθήνας.
*Στη Νομική φ οίτησε και η μικρή κόρη του υπουργού Αιγαίου, Αρ. Παυλίδη, αλλά και μία από τις δύο κόρες του υφυπουργού Εσωτερικών, Απ. Ανδρεουλάκου.

*Κάποιοι γόνοι πολιτικών προτιμούν για τις σπουδές τους το ιδιωτικό ελληνοαμερικανικό κολέγιο Deree: Η μεγάλη κόρη του υπουργού Αιγαίου σπούδασε εκεί Κοινωνιολογία και Management, η κόρη του υφυπουργού Εξωτερικών, Θ. Κασσίμη, Οικονομικά και Επικοινωνία και ο γιος του Τηλ. Χυτήρη Επικοινωνία.

*Σπουδές σε ιδιωτικά ιδρύματα ή απευθείας στο εξωτερικό έκαναν και τα παιδιά των ηγετών της αριστεράς(!!!). Η κόρη τηςΑλέκας Παπαρήγα, Βασιλεία, επέλεξε το Deree, για να σπουδάσει Οικονομικά, ενώ οι δυο κόρες του Αλ. Αλαβάνουπροτίμησαν τα βρετανικά πανεπιστήμια για να σπουδάσουν Κοινωνική Ανθρωπολογία και Καλές Τέχνες.

Άρθρο της Βασιλικής Σιούτη δημοσιευμένου στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" στις 14/01/2007-Αντιγραφή: Μ. Ευαγγελίδης

Κι ένα παλιότερο άρθρο (του 1999) της Ολυμπίας Λιάτσου στην ίδια εφημερίδα:

«Για λόγους ωραρίου, είμαι υποχρεωμένη να στείλω το παιδί μου στο ιδιωτικό», δήλωνε πρόσφατα σε ραδιοφωνική εκπομπή μέλος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Οταν τα πράγματα δεν λέγονται με το όνομά τους... Για λόγους που όλοι εμείς ξέρουμε, αλλά εκείνοι δεν τους ομολογούν, δηλαδή για λόγους «ασφάλειας», επιφανή στελέχη της πολιτικής μας ζωής δεν εμπιστεύονται τα παιδιά τους σε δημόσια σχολεία. Προτιμούν να πληρώνουν κάτι παραπάνω (μερικά εκατομμύρια δηλαδή), αλλά να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Και να που τούτες τις μέρες δικαιώθηκαν. Πόσο δικαιούται όμως ο υπουργός Παιδείας, την ώρα που προσπαθεί να αναβαθμίσει τη δημόσια Παιδεία, να επιλέγει για την παιδεία της κόρης του ένα ιδιωτικό σχολείο, από τα πιο εγγυημένα μάλιστα; Γιατί δεν τη στέλνει σε ένα από τα ολοήμερα Δημοτικά σχολεία που νομοθέτησε ο ίδιος και τα διαφημίζει ως τα σχολεία του 2000; Από τους 15 υπουργούς και υφυπουργούς της κυβέρνησης που τα παιδιά τους πηγαίνουν σχολείο, οι 9 έχουν επιλέξει το ιδιωτικό. Δύο μόνον από τους υπουργούς στέλνουν τα παιδιά τους σε δημόσια σχολεία. Eίναι ο υπουργός Δημόσι ας Τάξης Φιλ. Πετσάλνικος και ο υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Γ. Πασχαλίδης.

Kαι τα τρία παιδιά του κ. Πετσάλνικου πηγαίνουν στο δημόσιο, όπως και το ένα αγόρι του κ. Πασχαλίδη, που είναι στο Γυμνάσιο. Από τους υφυπουργούς, τώρα, σε δημόσιο σχολείο της περιοχής όπου κατοικούν πηγαίνουν ο γιος του υφυπουργού Μεταφορών Ν. Σαλαγιάννη, ο γιος του υφυπουργού Εθνικής Οικονομίας Αλ. Μπαλτά, η κόρη του υφυπουργού Ανάπτυξης Μ. Χρυσοχοΐδηκαι η κόρη του υφυπουργού Οικονομικών Γ. Δρυ.

Στο Κολέγιο Ψυχικού πηγαίνει η μικρή κόρη του υπουργού Παιδείας Γ. Αρσένη.

Στο Κολέγιο είναι επίσης μαθητής του Δημοτικού ο γιος του υπουργού Εξωτερικών Θ. Πάγκαλου.

Στο ίδιο σχολείο και τα δύο παιδιά του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου (η κόρη του στο Δημοτικό, ο γιος του στο Λύκειο).

Στο Αρσάκειο Λύκειο πηγαίνει η κόρη του υφυπουργού Παιδείας Γ. Ανθόπουλου. Στη Λεόντειο Σχολή είναι μαθήτρια στο Λύκειο η κόρη του υπουργού Εσωτερικών Αλ. Παπαδόπουλου.
Στο Αρσάκειο πηγαίνουν στο Δημοτικό τα δύο αγόρια της δέυτερης γυναίκας του υπουργού Οικονομικών Γ. Παπαντωνίου. Στη Σχολή Μωραΐτη είναι μαθήτρια της Β' Λυκείου η κόρη του υπουργού Περιβάλλοντος Κ. Λαλιώτη. Στη Γερμανική Σχολή, στο Δημοτικό, πηγαίνει ο γιος του υφυπουργού ΕργασίαςΧρ. Πρωτόπαπα.

Στα Εκπαιδευτήρια των Κωστέα-Γείτονα πηγαίνει, στο Nηπιαγωγείο, ο γιος της υφυπουργού ΑνάπτυξηςΑννας Διαμαντοπουλου. Στα Πρότυπα Eκπαιδευτήρια στη Θεσσαλονίκη είναι μαθήτρια στο Δημοτικό η κόρη του υπουργού Πολιτισμού Ευ. Βενιζέλου.

Τα παιδιά των συνδικαλιστών της ΟΛΜΕ πλην του γενικού γραμματέα Α. Αντωνάκου, που στέλνει το γιο του σε ιδιωτικό σχολείο, πηγαίνουν στα δημόσια της περιοχής τους.

Aπό τους αρχηγούς κομμάτων μόνον ο πρόεδρος του Συνασπισμού N. Kωνσταντόπουλος έχει παιδιά που πηγαίνουν σχολείο. Στο Kολέγιο Ψυχικού είναι μαθήτρια του Δημοτικού η μικρή του κόρη, ενώ η μεγαλύτερη πηγαίνει Λύκειο, στα Eκπαιδευτήρια Kωστέα-Γείτονα.

H κόρη της γενικής γραμματέως του KKE Aλέκας Παπαρήγα, που τελείωσε το Λύκει ο στο Kολέγιο Ψυχικού, είναι τώρα σπουδάστρια στο Deree, το οποίο είναι Eργαστήριο Eλευθέρων Σπουδών.

Μύριαμ Αδάμου
Διαβάστε περισσότερα » "ΠΟΥ ΣΠΟΥΔΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΑΣ;"

Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

Αφγανιστάν: Θα κρεμάσουν κουτσό Αφγανό επειδή έγινε χριστιανός

Ένας Αφγανός φυσιοθεραπευτής θα εκτελεστεί εντός τριών ημερών επειδή έγινε χριστιανός...Ο 45χρονος Said Musa, κρατείται επί οκτώ μήνες σε φυλακή της Καμπούλ, όπου όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, έχει υποστεί βασανιστήρια και έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά από κρατούμενους και φύλακες.


Ο Μούσα, ο οποίος έχασε το αριστερό του πόδι σε μια έκρηξη νάρκης κατά τη δεκαετία του 1990, εργάστηκε για τον Ερυθρό Σταυρό για 15 χρόνια και βοηθάει στη ιατρική παρακολούθηση των ακρωτηριασμένων.

Συνελήφθη τον Μάιο του περασμένου έτους, καθώς προσπαθούσε να ζητήσει άσυλο στη γερμανική πρεσβεία μετά την επίθεση κατά χριστιανών στο Αφγανιστάν.

Ισχυρίζεται ότι δέχθηκε την επίσκεψη από έναν δικαστή, ο οποίος του είπε ότι θα κρεμαστεί εντός των ημερών αν δεν ξαναεπιστρέψει στο Ισλάμ.

Αλλά παραμένει αμετακίνητος και είπε ότι είναι πρόθυμος να πεθάνει για την πίστη του.

Είπε την εφημερίδα Sunday Times: «Το σώμα μου είναι δικό τους για να κάνουν ό,τι θέλουν.

«Μόνο ο Θεός μπορεί να αποφασίσει, αν το πνεύμα μου θα πάει στην κόλαση».

Δικηγόροι αρνήθηκαν να τον υπερασπιστούν, ενώ άλλοι ξεκίνησαν αλλά τα παράτησαν αφού δέχθηκαν απειλές θανάτου.

Ο Μούσα συνελήφθη όταν ένας τηλεοπτικός σταθμός έδειξε δυτικούς άνδρες να βαπτίζουν Αφγανούς κατά τη διάρκεια μίας μυστικής λειτουργίας.

Christian Concern και Compass Direct News αναφέρουν ότι δεν έχουν απαγγελθεί επίσημες κατηγορίες κατά του Musa. Το χειρότερα είναι ότι ο Ερυθρός Σταυρός έχει κάνει ελάχιστα για να τον υπερασπιστεί. Στην πραγματικότητα, όπως λέει ο Todd Nettleton (VOM): «Αν πας στην ιστοσελίδα του Ερυθρού Σταυρού και αναζητήσεις το όνομα Sayed Mossa, ή ψάξεις για αυτά που έχουν ειπωθεί για τη σύλληψή του, δεν υπάρχει τίποτα. Είναι μια εκκωφαντική σιωπή."

"Φαίνεται σαν να θυσιάζουν έναν από τους παλιότερους υπαλλήλους τους ώστε να μην ενοχλήσουν τη κυβέρνηση του Αφγανιστάν. Έτσι είναι προφανές ότι προσπαθούν να προστατεύσουν την δουλειά τους και να κρατήσουν ανοικτές τις πόρτες που πρέπει να είναι ανοικτές".

pentapostagma.gr
Διαβάστε περισσότερα » "Αφγανιστάν: Θα κρεμάσουν κουτσό Αφγανό επειδή έγινε χριστιανός"

Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

Μόνο ένας μεταξάς θα μας σώσει!!!!!!!!!!!!


"...αυτήνη η πατρίδα δε λευτερώθη με παραμύθια,
λευτερώθη με άρματα και θυσίες..."
Γιάννης Μακρυγιάννης


Το 1936 το Ελληνικό Κράτος (κυβέρνηση Ιωάννη Μεταξά), αρνήθηκε να εξυπηρετήσει δάνειο που είχε συνάψει με την Βελγική Τράπεζα Societe Commerciale de Belgique.
Η κυβέρνηση του Βελγίου έσπευσε να συνδράμει την Βελγική Τράπεζα και προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο του Διεθνούς Δικαίου που είχε ιδρυθεί από την Κοινωνία των Εθνών (πρόδρομό του ΟΗΕ).
Στην προσφυγή της η Βελγική Κυβέρνηση κατηγορούσε την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Το Ελληνικό Κράτος, απάντησε με υπόμνημα στο οποίο ανέφερε
• «Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο»
(Yearbook of the International Law Commission, 1980, τομ. ΙΙ, μέρος Α., σελ. 25, 26)
Η δική έγινε το 1938 και ο νομικός εκπρόσωπος του Ελληνικού Κράτους, κατέθεσε νέο υπόμνημα στο οποίο ανέφερε:
• «Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση, η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον Λαό τους. Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατον να πληρώσει μια Κυβέρνηση το χρέος, και την ίδια στιγμή να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο. Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, ΥΠΕΡΤΕΡΕΙ έναντι της πληρωμής των χρεών της. Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, αν αυτό ΘΕΤΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του, κι έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας. Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους».
Με βάση αυτά τα επιχειρήματα, το Διεθνές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου της Κοινωνίας των Εθνών δικαίωσε την Ελλάδα.
Το σπουδαιότερο όμως είναι το εξής: Σε αυτό το νομικό δεδομένο (Νομικά Επιχειρήματα, Δικαστική Απόφαση), στηρίχθηκε το 2003 ο...
Πρόεδρος της Αργεντινής Νέστωρ Κίρσνερ, για να διαγράψει το μεγαλύτερο μέρος του Δημόσιου Χρέους της Αργεντινής και να σώσει την χώρα του από τα νύχια του ΔΝΤ.
Διαβάστε περισσότερα » "Μόνο ένας μεταξάς θα μας σώσει!!!!!!!!!!!!"