Από τον Ιάσωνα...
Στον χυδαιοτερο εντυπο της νεολληνικης δημοσιογραφιας τον ανερυθροιαστο Ριζοσπαστη γινεται η συνηθης καπηλευσις του θανατου μιας ατυχης νεας σε τροχαιο ο οποιος παρουσιαζεται ως δολοφονια κομμουνιστριας... (28/07 1980 Σωτηρια Βασιλακοπουλου στο εργοστασιο ΕΤΜΑ) rizospastis
Βεβαιως η παργματικοτητα είναι τελιως διαφορετικη.
Η «Καθημερινή» γράφει την επόμενη μέρα: «Σοβαρά επεισόδια απειλήθηκαν εξ αφορμής ενός θανατηφόρου τροχαίου» και η «Βραδυνή»: «Το δυστύχημα αυτό προσπαθούν να το εκμεταλλευτούν αι κομμουνισταί, χαρακτηρίζοντάς το ως... δολοφονία.»
Η παγια τακτικη του σταλινικου κομμουνισμου να δημιουργει ψευτικους ηρωες από ατυχα θυματα και εν συνεχεια να καπηλελευεται την μνημη τους, ενώ συνηθως την ευθυνη την φερει το ιδιο το ΚΚΕ που ανυπομονει να εχη θυματα για να τα εκμεταλλευθει, είναι γνωστη τοις πασι (πλην κουκοεδων..).Αντιθετως για τα αγριως δολοφονηθεντα θυματα της κομμουνιστικης αριστερας, εχει δημιουργηθει διαχρονικα ένα τειχος λησμονιας και μουγγαμαρας, ως εάν δεν υπηρξαν ποτε..
Όμως :
Η καταγραφη της Α-ληθειας δεν ειναι αντικομμουνισμος. Ειναι η προστασια της Ιστορικης μνημης απο την ληθη. Ειναι και η απαντησι στο ψευδος, τις υβρεις, την παραπληροφορησι και την παραχαραξι της ιστοριας, που εργολαβικως εχει αναλαβει το κκε συνεπικουρουμενο απο τα αριστεροστροφα καναλια.
Ο τρισέγγονος του Στρατηγού Γιάννη Μακρυγιάννη, Κίτσος Μακρυγιάννη Μαλτέζος (14/8/1921 -1/2/1944) τελευταίος απόγονος του Στρατηγού, δολοφονήθηκε σε ηλικία 23 ετών απο τ' αδέλφια Μικέ και Νόνο Κουρουνιώτη φοιτητές της ΕΛΑΣ Σπουδάζουσας του Πολυτεχνείου. Πυροβοληθηκε μπροστά στο άγαλμα του Βύρωνα με επτά σφαίρες. Την εντολή έδωσε η ΟΚΝΕ ( Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας). Με το σύνθημα ''Τσακίστε τους στο Ξύλο! Σακατέψτε τους''.
Ετσι στον πανεπιστημιακό μικρόκοσμο πρωτοεκδηλώθηκε η κομμουνιστική τρομοκρατία. Από τις γροθιές και το βάψιμο συνθημάτων στους τοίχους ο αγώνας πέρασε στα μαχαίρια, από τα μαχαίρια στα πιστόλια. Περιγράφει στό βιβλίο «Κίτσος Μαλτέζος – Ο αγαπημένος των Θεών» ο Πέτρος Στ. Μακρή-Στάικος.
Βέβαια το όνομα του Μικε Κουρουνιώτη, παραπλανητικώς και ασχέτως, έχει χαραχτεί με χρυσά γράμματα στη μαρμάρινη τιμητική πλάκα με τους νεκρους φοιτητές της Εθνικής αντίστασης στήν είσοδο του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ τίποτα δεν θυμίζει τήν άναδρη δολοφονία του, ο τόπος εκτελέσεως. Εκεί όπου άφησε την τελευταία του πνοή, ο Κίτσος Μακρυγιάννη Μαλτέζος.
Συγκλονίζει η ιστορικη καταγραφή, «Βαλτέτσι 1944, Μαρτυρία», του γιατρού Κώστα Αθανασίου Σαραντόπουλου, καθηγητού στην Ιατρική σχολή του North Eastern Ohio College of Medicine, που κυκλοφόρησε το 2003, αυτόπτου μάρτυρος της θηριωδους σφαγής 102 Βαλτετσιωτων, μεταξύ των οποίων ο Πατέρας του και την πυρπόλησι του χωριού στις 15/6/1944 από τούς αντάρτες του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ.
"...Πριν ανακαλύψουν το βάραθρο οι εκτελέσεις γινόντουσαν λίγο ποιο έξω από το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στον Φενεό, με μαχαίρι και τα πτώματα έμεναν άταφα. Γρήγορα όμως λόγω της δυσοσμίας οι κάτοικοι του Φενεού και της Γκούρας, κατάλαβαν το έγκλημα που γινόνταν στην περιοχή τους... Σύμφωνα με μαρτυρικές καταθέσεις που έδωσαν οι αντάρτες της περιοχής μετά την διάλυση του ΕΑΜ, οι μελλοθάνατοι μεταφέρονταν την νύχτα καθ' ομάδες. Τους σταματούσαν 150 μέτρα περίπου πριν από το βάραθρο που ήταν τότε μονοπάτι ενώ τώρα έχει κτιστεί το εκκλησάκι των Αγίων Πάντων στην μνήμη των εκτελεσθέντων. Απο εκεί τους έφερναν ανα δύο στο στόμιο του βαράθρου, λέγοντας τους ότι τους πηγαίνουν για ανάκριση. Οι δήμιοι έβαζαν τα θύματα τους που τους είχαν δέσει τα χέρια πισθάγκωνα , πάνω στην πέτρα, που είναι στο χείλος του βαράθρου και τα εκτελούσαν είτε με μαχαίρι είτε χτυπώντας τα στο κεφάλι με ένα γλωσσίδι καμπάνας το "κλαπατσίμπανο του Δεσπότη", όπως το έλεγαν κοροιδευτικά οι Εαμο-ελασίτες δήμιοι, που το χρησιμοποιούσαν ως φονικό όπλο, και έπειτα τα έριχναν μέσα στο βάραθρο χωρίς να είναι βέβαιο ότι είχαν ξεψυχήσει..."
Ο σπηλαιολόγος Νίκος. Α. Λελούδας, (στο Περιοδικό «Αίπυτος» του Σεπτεμβριου 1996), εξιστορεί , ότι το 1945 ανασύρθησαν από ειδικό συνεργείο του Αγγλικού στρατού, όσα πτώματα ήτο δυνατόν να αναγνωρισθούν από τους συγγενείς τους. Τα υπόλοιπα όμως, λόγω προχωρημένης αποσυνθέσεως παρέμειναν στο βάραθρο. Το 1991 ύστερα από παράκλησι συγγενών, των θυμάτων πού δεν είχαν αναγνωρισθή και δεν ανασύρθησαν το 1945, οι σπηλαιολόγοι Σ. Παυλίδης και Ν. Λελούδας, μέλη της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας, ανέσυραν από το βάραθρο τους σκελετούς 150 περίπου νεκρών.
Εκτενής αναφορά εχει καταγραφή και στο εξαίρετο, άκρως τεκμηριωμένο, πόνημα με τίτλο «Μετά τήν δόξα του 40» του Υποστρατήγου ε.α Γ. Μπερδεκλή, όπου μεταξύ άλλων καταγράφονται και οι εντυπώσεις του Υποστρατήγου-συγγραφέως, μετά την επίσκεψι του τον Αύγουστο του 2001, στο Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου Φενεού
"... Η εγκατάλειψι απο την Πολιτεία είναι φανερή. Ακόμη παρετήρησα ότι απέναντι από το Μοναστήρι, όπου υπάρχει η τρύπα χωνευτήρι των χιλιάδων αδικοσκοτωμένων και βασανισμένων αντιφρονούντων προς το ΚΚΕ Ελλήνων, δεν υπάρχει δρόμος και συνήθως δεν πραγματοποιείται επίσκεψι προσκύνημα στο σημείο μαρτυρικού θανάτου χιλιάδων αθώων Ελλήνων..."
Εξήντα χρόνια πρίν ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο επικαλούμενος Γέρος της Δημοκρατίας, του οποίου η δημοκρατικότης δεν μπορει να αμφισβητηθεί από κανένα, παππούς του Γιωργάκη, νύν αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, στον λόγο της 17ης Μαρτίου 1946, αναφέρεται στον Φενεό, τους αδικοχαμένους και κατονομάζει τους εγκληματίες. Μεταφέρουμε το σχετικό απόσπασμα, για πεισθούν και οι πλέον δύσπιστοι.
"...Δημοκρατία σημαίνει : Το δικαίωμα της πλειοψηφίας να κυβερνά και το δικαίωμα της μειοψηφίας να ελέγχη. Ενώ κομμουνισμός σημαίνει: Δικαίωμα της μειοψηφίας να τυραννή και να σφάζη. Και μοίρα της πλειοψηφίας να σύρεται στα βάραθρα του Φενεού....Ο Ελληνικός λαός δεν κάμνει επιλογήν τυράννων. Αρνείται την τυραννίαν και θεωρούμε το κομμουνιστικό κόμμα στυγνόν και αιμοσταγήν φασισμόν της αριστεράς.....»
Όμως επιμελημένα μεθοδικά, χρόνια τώρα, ότι σχετίζεται με την εγκληματική δράσι του ΚΚΕ αποκρύπτεται. Οι κοινοβουλευτικοί μας, από της μεταπολιτεύσεως και εντεύθεν, σιωπούν. Ως να είναι εκείνοι οι ένοχοι των κακουργημάτων του ΚΚΕ. Επιπροσθέτως συναινούν, εκθειάζουν συμμετέχουν με την ανοχή των και την κατευθυνομένη αποπληροφόρησι των μαρξιστο-κρατουμένων Μέσων Ενημερώσεως Αριστερών Απόψεων, στην κομμουνιστική διαπαιδαγώγησι γενεών.
Το ίδιο το ΚΚΕ, δογματικό αμετανόητο λίθινο, εμφανίζεται ως ο μοναδικός και αυθεντικός εκφραστής της Δημοκρατίας, που ολα τα άλλα κόμματα «συνεργάτες του καπιταλιστικού ιμπεριαλισμού», καταπατούν. Ανδριαντες με τους αιμοσταγείς αρχιδολοφόνους του, έχουν ανεγερθεί παντού. Ενώ οι θυσιασθέντες χωρίς λόγο, χωρίς αιτία, πλην της διεστραμμένης εγκληματικής μανίας των κανιβάλλων του ΚΕΕ/ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, έχουν επιτηδείως «λησμονηθή».
Αν ήτο δυνατόν, να αφανισθούν ολοκληρωτικώς και από την Μνήμη της Ιστορίας.
Έτσι, οι προκλητικοί μισητικοί πανυγυρισμοί του εσμού των θυτών, για επαναφέρουν στην μνήμη των Ελλήνων και να θυμίζουν στους συγγενείς των θυμάτων οτι οι δολοφόνοι είναι εδώ, και «σβύνουν κεράκια» για τα 90 χρόνια αντεθνικής προδοτικής παρουσίας, ή για ατυχα θυματα που καπηλευονται όπως η Σωτηρια, αποτελεί Ύβρι προς τους χιλιάδες των Μαρτύρων, που ημιθανείς κατακρημνίζοντο στα βάραθρα και στις πηγάδες, σε ομαδικούς τάφους, με σπασμένα κρανία, κατακρεουργημένοι, σε κατάστασι τρέλλας από μαρτυρικό εφιαλτικό φόβο, απελπισμένης εγκατάλειψης, μέχρι η Ψυχή τους να απελευθερωθή.
Εφ όσον το σταλινικό ΚΚΕ δεν μετενόησε ποτέ.
Δεν ζήτησε συγγνώμη αλλά ούτε απομακρύνθηκε κατά κεραία απο τις αντιδημοκρατικές, έκνομες, προδοτικες και ανελεύθερες διακηρυξεις του. Πότε αυτή η Πολιτεία της επιλεκτικής λήθης, της χαλκευμένης ιστορίας, του νεποτισμού και της υποκρισίας, της κουτσουρεμένης ιστορικής μνήμης , θα σεβασθή τόσους εγκαταλελειμένους ιερούς χώρους θυσίας Ελλήνων;
Γιατί με τόση «γαλατική» αβρότητα και αναίσθητη «ευθαισθησία», οι κοινοβουλευτικοί μας, οι υπουργοί μας, ασχολούνται, μονομερώς, μεροληπτικώς και αποκλειστικώς με τους χώρους συγκεντρώσεως-φυλακίσεως, των στασιαστων του ΚΚΕ/ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, που πρωτίστως έστρεψαν τα όπλα κατά της ιδίας της Ελλάδος αλλά και κατά του Δημοκρατικού καθεστώτος.
Γιατι σήμερα οι πολιτικοι μας, συνωστίζονται ποιός θα απαγγείλει τον αναληθέστερο «πανηγυρικό» για τον ασυνείδητο «εορτασμό» των διαχρονικών εγκλημάτων του ΚΚΕ;
Ενώ τα θύματα του ΚΚΕ, βουβά παραμένουν λησμονημένα απο την Πολιτεία.
Στις πηγάδες - μνημεία - της Κομμουνιστικής θηριωδίας..
Εώς πότε η Ιστορική Μνήμη θα βεβηλώνεται απο την Πολιτική Αμνησία;;;
http://gianniotis.blogspot.com/2010/07/blog-post_993.html
