Το σύστημα είμαι ΕΓΩ...

Μ ΄ αυτή τη ζέστη, βλαστήμησα την τύχη μου που είμαι υποχρεωμένη να μείνω στην Αθήνα. Εκανα αντίσταση στο κλιματιστικό μου .Το έκλεισα πήρα τον παγωμένο καφέ μου και βγήκα στην βεράντα μαζί με την χελώνα που έχει αποκτήσει τις ταχύτητες της γάτας από τη ζέστη και το καναρίνι της Οντέτ να ξελαρυγγιάζεται μόλις μ΄ είδε ....

προφανώς ξημέρωμα να του κάνω παρέα. Σερφάρισα στο Ιντερνετ έπεσα σ΄ υπέροχες παραλίες και από δημοσιογραφική διαστροφή πέρασα στις ενημερωτικές σελίδες. Διαρρήξεις ,κλοπές εγκλήματα, φοροφυγάδες παιδική πορνογραφία. Γκέτο στο κέντρο της Αθήνας από λαθρομετανάστες, εισβολές στα σπίτια ηλικιωμένων. Και ο θάνατος να παραμονεύει τις νεαρές ηλικίες που καβαλάνε το όνειρο με μια μηχανή ή μ ΄ ένα αυτοκίνητο που στουκάρει σε τοίχους και κολόνες. Η ανασφάλεια στο κόκκινο. Και τα σύνηθες ερωτήματα και οι συνηθισμένες απαντήσεις, που είναι βρε παιδί μου η αστυνομία; Μα να η αστυνομία τους συλλαμβάνει, οι νόμοι μας όμως διάτρητοι τους δίνει το δικαίωμα να είναι ελεύθεροι και αυτοί συνεχίζουν να κλέβουν να τραυματίζουν να σκοτώνουν. Ποιοί είναι τέλος πάντων αυτοί που οπλίζονται με καλάσνικωφ και μπαίνουν στα σπίτια μας στις επιχειρήσεις μας και μας κατακλέβουν; Που όταν τους πιάνουν και μετά από λίγο καιρό βγαίνουν γίνονται χειρότεροι;

Εμείς. Μου ήρθε αυθόρμητα η σκέψη. Εμείς είμαστε οι ένοχοι, εμείς τους οπλίζουμε, τους εκμαυλίζουμε τους ωθούμε σε μια κοινωνία που τα δίνει τόσο εύκολα όλα. Σε μια κοινωνία που δεν έχει πρότυπα, δεν έχει αγώνες, δεν έχει ποιητές . Σε μια κοινωνία που ξέρουμε τι γίνεται στις φυλακές στα αναμορφωτήρια σε κάθε είδους σωφρονιστήρια και δεν μας καίγεται καρφάκι. EΓΩ φταίω, που άφησα τις παιδικές μου αλάνες ,το Μεταξουργείο, τη Πλατεία Βικτωρίας που μύριζαν γιασεμί και βασιλικό να γίνεται τόπος μαρτυρίου για κατοίκους και μετανάστες. Βλαστήμησα τον ευατό μου που ξέμεινα στην Αθήνα και δεν ευλόγησα την τύχη μου που μπορώ να είμαι στην βεράντα μου να πίνω τον καφέ μου. να κάνω κριτική για το σύστημα –ΛΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΈΧΩ- και ν΄ αποφεύγω τη σκέψη ότι σ΄ ένα αναμορφωτήριο κάποιο παιδί ΒΙΑΖΕΤΑΙ, αυτή τη ΣΤΙΓΜΗ. Κάποιος στη φυλακή βογκάει, δεν αναπνέει διαμαρτύρεται στους τοίχους και σπάει στο ξύλο τον διπλανό του και αύριο εμένα και εσάς γιατί θα τον έχω κάνει τέλειο εγκληματία στο εκπαιδευτήριο της κόλασης. , Γιατί προχωράω στην εκμηδένισή μου όχι γιατί σταμάτησα να φοβάμαι αλλά γιατί συνήθισα να φοβάμαι... Γιατί συνήθισα το πρόσωπο του τέρατος όπως έλεγε και ο μέγας Μάνος Χατζιδάκις.
newstrap