Χημικός Ευνουχισμός για παιδεραστές – βιαστές

Στην Ελλάδα θα το συζητήσουμε ή θα κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας;

Εντύπωση σε ολόκληρο τον κόσμο προκάλεσε η προχθεσινή απόφαση του κοινοβουλίου της Ρωσίας, σύμφωνα με την οποία επιτρέπεται να καταδικαστούν σε χημικό ευνουχισμό παιδεραστές που έχουν καταδικαστεί για σεξουαλικά εγκλήματα σε βάρος ανηλίκων κάτω των 14 ετών.

Το μέτρο αυτό εγκρίθηκε σε πρώτη ανάγνωση σχεδόν ομόφωνα από την Κάτω Βουλή (Δούμα), καθώς 322 βουλευτές ψήφισαν υπέρ και ένας κατά. Το κείμενο, το οποίο ενισχύει τις κυρώσεις κατά των παιδεραστών, προβλέπει, πέραν από την πιθανή χρήση χημικού ευνουχισμού κατά των δραστών σεξουαλικών εγκλημάτων κατά ανηλίκων κάτω των 14 ετών, ποινή μέχρι και ισόβια κάθειρξη για τους καθ' υποτροπήν εγκληματίες, σύμφωνα με τα ρωσικά πρακτορεία ειδήσεων.

Η υιοθέτηση αυτού του μέτρου είναι η απάντηση της κοινωνίας στην αύξηση του αριθμού των σεξουαλικών εγκλημάτων σε βάρος ανηλίκων, δήλωσε από την πλευρά του ο βουλευτής του κόμματος Ενωμένη Ρωσία Όλεγκ Μοροζόφ, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της τηλεόρασης. Ο νόμος θα πρέπει φυσικά να επικυρωθεί από τον πρόεδρο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ο οποίος είχε από μόνος του προτείνει τον Μάιο την επιβολή του χημικού ευνουχισμού σε εθελοντική βάση.

Για τους ίδιους τους Ρώσους, η απόφαση όμως αυτή καθόλου αξιοπερίεργη δεν είναι καθώς περισσότερα από 9.500 σεξουαλικά εγκλήματα διαπράχθηκαν σε βάρος ανηλίκων, το 2010 στη Ρωσία, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Η Ρωσία όμως δεν είναι η πρώτη χώρα που υιοθετεί το μέτρο του χημικού ευνουχισμού των παιδεραστών-βιαστών. Έχουν προηγηθεί άλλες.

Στην Πολωνία, ήδη από το 2010 έχει τεθεί σε ισχύ σχετικός νόμος που παρέχει το δικαίωμα στους δικαστές να επιβάλουν ως ποινή τον φαρμακευτικό ευνουχισμό σε ορισμένους καταδικασθέντες για σεξουαλικά εγκλήματα, χρησιμοποιώντας ορμονικά φάρμακα για την κατάπνιξη της σεξουαλικής ορμής. Αφορμή αποτέλεσε η σύλληψη ενός 45χρονου άντρα πριν από περίπου ένα χρόνο, ο οποίος είχε αποκτήσει δύο παιδιά με την ανήλικη κόρη του.

Στην Νότιο Κορέα η συζήτηση για τον χημικό ευνουχισμό των παιδεραστών είχε ανοίξει ήδη από το 2009. Και φέτος το καλοκαίρι και εκεί ψηφίστηκε αντίστοιχος νόμος, που επιτρέπει τη χρήση «του χημικού ευνουχισμού» σε ανθρώπους που έχουν καταδικαστεί για παιδεραστία. Η Νότιος Κορέα μάλιστα ήταν το πρώτο κράτος στην Ασία που επιτρέπει την επιβολή της τιμωρίας αυτής.

Στην δε περίπτωση της Νότιας Κορέας, ο νόμος αυτός δίδει στους δικαστές την εξουσία να διατάξουν την υποβολή των καταδικασθέντων για σεξουαλικά εγκλήματα σε βάρος ανηλίκων κάτω των 16 ετών.
Η συζήτηση όμως αυτή έχει ήδη ανοίξει και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στην δε Μ. Βρετανία ήδη από το 2007ο τότε υπουργός Εσωτερικών Χάρι Ρίντ, είχε δηλώσει ότι θα προσφέρεται εθελοντικά «χημικός ευνουχισμός» σε καταδικασμένους παιδεραστές.

Στην Ισπανία η κυβέρνηση ήδη από το 2010 έχει εξετάσει σχέδια να προσφέρει στη δικαιοσύνη τη δυνατότητα επιβολής χημικού ευνουχισμού, ύστερα από τη δολοφονία ενός παιδιού από έναν καταδικασμένο παιδόφιλο, ενώ υπουργός της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι στην Ιταλία έχει δηλώσει ότι η χώρα θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να προβαίνει, σε ορισμένες περιπτώσεις, στον χειρουργικό ευνουχισμό των ενόχων για σεξουαλικές επιθέσεις. Το θέμα έχει απασχολήσει και την Τσεχία, η οποία είδε πέρυσι έναν 43χρονο να καταδικάζεται σε ισόβια για βιασμό και δολοφονία ενός 9χρονου αγοριού, έχοντας τελέσει και στο παρελθόν παρόμοια σεξουαλικά εγκλήματα.

Ο άνθρωπος που ζήτησε να ευνουχιστεί

Μπορεί οι δύο αυτές λέξεις “χημικός ευνουχισμός” να τρομοκρατούν οποιονδήποτε άντρα τις διαβάζει και να του προκαλούν αισθήματα σοκ.

Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για μια πολύ πολιτισμένη προσπάθεια συγκράτησης άρρωστων ορμών, μέσω της συστηματικής χορήγησης φαρμάκων και αντικαταθλιπτικών στους δράστες στυγερών εγκλημάτων όπως ο βιασμός παιδιών.

Και μερικές φορές – φέρνοντας σε δύσκολη θέση τους επαγγελματίες ανθρωπιστές είναι οι ίδιοι που ζητούν να παρθεί αυτό το μέτρο. Όπως συνέβη στην περίπτωση του 63χρόνου Φρανσίς Εβράρ, ο οποίος έχει περάσει τη μισή του ζωή στη φυλακή για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών. Τον Αύγουστο του 2007, λίγες ημέρες μετά την απελευθέρωσή του από τη φυλακή, απήγαγε ένα αγόρι στην πόλη Ρουμπέ, στη βόρεια Γαλλία, το κλείδωσε σε ένα γκαράζ, το νάρκωσε και το βίασε.

Η υπόθεση αυτή προκάλεσε τόσο μεγάλη κατακραυγή στη Γαλλία που η κυβέρνηση θέσπισε εσπευσμένα νέα νομοθεσία το 2008, η οποία επιτρέπει στις αρχές να συνεχίζουν την κράτηση εγκληματιών, αφού έχουν εκτίσει την ποινή τους, αν πιστεύεται ότι εξακολουθούν να αποτελούν απειλή για την κοινωνία.

Ο Εβράρ το 2010 ζήτησε με επιστολή που έστειλε αυτόν το μήνα στον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί την χειρουργική αφαίρεση των όρχεών του προκειμένου να απαλλαγεί από την έλξη του προς τα παιδιά. Ο χειρουργικός ευνουχισμός απαγορεύεται στη Γαλλία.

Ο πατέρας όμως του 5χρονου θύματος καταδίκασε την κίνηση αυτή του κατά συρροή παιδεραστή, λέγοντας ότι πρόκειται για κόλπο που αποσκοπεί στην εξασφάλιση μιας πιο επιεικούς ετυμηγορίας. Ο πατέρας του αγοριού επισήμανε ότι ο Εβράρ κάνει το αίτημα αυτό δύο χρόνια μετά το έγκλημά του, αλλά μερικές μόνον ημέρες πριν από τη δίκη του.

Στην Ελλάδα δεν μιλά κανείς

Και ενώ σε τόσες πολλές Ευρωπαϊκές χώρες αυτή η κουβέντα έχει ανοίξει και αλλού ήδη εφαρμόζεται το μέτρο, στην χώρα μας κανείς δεν τολμά να αγγίξει το θέμα, φοβούμενος ίσως ότι θα χαρακτηριστεί άμεσα “φασίστας” και “απάνθρωπος” από την επικρατούσα κοσμική θρησκεία του κράτους, την αριστερά.

Θα πέσουν όλοι πάνω του να τον “φάνε”. Παρόλο που όπως αποδεικνύεται ολοένα και πληθαίνουν τα κρούσματα παιδεραστίας στην χώρα μας – μόλις πρόσφατα εξαρθρώθηκε μεγάλο κύκλωμα παιδεραστών – το θέμα παραμένει ταμπού. Πρέπει όμως κάποια στιγμή αυτή η κουβέντα να γίνει.

Να δούμε τι θεωρούμε πιο σημαντικό σαν κοινωνία. Είναι βέβαιο ότι οι επαγγελματίες ανθρωπιστές και υπέρμαχοι των δικαιωμάτων καθενός εκτός των θυμάτων, θα μας πουν για απάνθρωπες τιμωρίες και προσπάθειες ... λοβοτομής.

Μπορούμε όμως να αφήσουμε αυτή την περιρρέουσα διαλεκτική της Αριστεράς να κοστίζει την αξιοπρέπεια ή ακόμη και την ζωή νεαρών παιδιών; Δεν θα έπρεπε να σκεφτούμε σοβαρά και στην χώρα μας το ενδεχόμενο της ψήφισης ενός αντίστοιχου νόμου;

Του Δημήτρη Παπαγεωργίου


http://www.elora.gr/portal/greece/13-world/3392-2011-10-07-15-37-09