ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ Κ. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ‏

Ύστερα από τις τελευταίες ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις έχουμε επί τέλους την νέα - μεταβατική κυβέρνηση της χώρας με την σύμπραξη των δύο μεγάλων κομμάτων και του ΛΑΟΣ. Τα χαρτοφυλάκια λοιπόν μοιράστηκαν και τώρα άπαντες κάνουν ταμείο. ΚΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις εξ αρχής είχαν δηλώσει την αντίθεσή τους στο εγχείρημα και περιμένουν τις εκλογές για να πιστοποιήσουν την ανοδική τους πορεία. Κερδισμένη φυσικά παρουσιάζεται η ΝΔ η οποία κατάφερε να εξοβελίσει τον Γιωργάκη και να πάρει κρίσιμα υπουργεία αλλά και ο ΛΑΟΣ που έκανε το συνοικέσιο επιτυχώς και πήρε μερίδιο από την πίττα. Από τους λεγόμενους πρόθυμους λοιπόν αυτή που βγήκε ζημιωμένη φανερά είναι η κ. Μπακογιάννη γιατί δεν μπόρεσε να νομιμοποιηθεί και να εδραιωθεί στο νέο πολιτικό σκηνικό ως υπαρκτή και αξιόλογη δύναμη. Σε αυτό φυσικά συνετέλεσαν τα χαμηλότατα δημοσκοπικά ποσοστά της Συμμαχίας. Το πολιτικό μάθημα της κ. Μπακογιάννη όμως δεν είναι αυτό αλλά κάτι άλλο. Η πολιτική πορεία του Ευ. Βενιζέλου, του Δ. Αβραμόπουλου και του Γ. Καρατζαφέρη της δίνουν ένα πικρό μάθημα. Ο μεν πρώτος μετά την εσωκομματική μονομαχία απεδέχθη την ήττα του, παρέμεινε στο κόμμα και σήμερα λύνει και δένει σαν να είναι αυτός πρωθυπουργός. Ο δε δεύτερος στην κούρσα για την αρχηγεία της ΝΔ συνειδητοποίησε έγκαιρα ότι ο συσχετισμός δυνάμεων δεν τον ευνοεί και προτίμησε να προσχωρήσει στην υποψηφιότητα

Σαμαρά εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την αντιπροεδρεία του κόμματος και ισχυρότατη παρουσία στο πολιτικό γίγνεσθαι. Τέλος ο πανούργος πρόεδρος του ΛΑΟΣ βλέπει τους κόπους δέκα ετών να ανταμοίβονται με την παρουσία του Συναγερμού στο κυβερνητικό σχήμα ως μια σταθερή πολιτική δύναμη της χώρας. Απέναντι σε όλα αυτά η κ Μπακογιάννη τι έχει να παρουσιάσει; Δίνει την εσωκομματική μάχη και την χάνει, αποχωρεί από το κόμμα κάνοντας αυτό για το οποίο κατηγορούσε πριν από λίγο τον Σαμαρά παίρνοντας ταυτόχρονα μαζί της κοινοβουλευτικά στελέχη της ΝΔ σε αντίθεση με τον Γ. Καρατζαφέρη που εξ αρχής είχε αποκλείσει τέτοιο ενδεχόμενο για το κόμμα του. Επιλέγει τον δρόμο της σύγκρουσης, ενώ αντίθετα ο Δ. Αβραμόπουλος επέλεξε τον δρόμο της συνεργασίας, της λογικής με κινήσεις που θυμίζουν αλεπού. Δημιουργεί νέο πολιτικό φορέα, μέχρι στιγμής αδυνατεί να προσεγγίσει το κοινοβουλευτικό όριο του 3% και μάλιστα με οφθαλμοφανή την εύνοια των μέσων ενημέρωσης προς την Συμμαχία. Όλα όσα προηγήθηκαν κάνουν πασίδηλο και προφανές το ακόλουθο πολιτικό συμπέρασμα. Οι πολιτικές επιλογές της κ. Μπακογιάννη αποδείχθηκαν λανθασμένες και οδήγησαν αυτήν στο περιθώριο του πολιτικού σκηνικού. Ίσως τελικά ο καθένας στο τέλος να παίρνει αυτό που πραγματικά του αξίζει και στην συγκεκριμένη περίπτωση μπορούμε να πούμε ότι ήρθε η ώρα η κ. Μπακογιάννη όπως έστρωσε να κοιμηθεί.

ΦΑΙΔΩΝ